Bu Harika Dünyada Tanrı’nın Lütfu! Cilt 1 Kısa Hikaye

CİLT 1 KISA ÖYKÜ: EJDERHA AVCISI MEGUMİN

Şehre yakın bir taş ocağında.

“Pekâlâ, Ojou-chan, onu senin ellerine bırakacağım.”

(ÇN: Ojou-chan genç bayan demek.)

“Heh, bana bırak. Gözleriniz bayram etsin, çünkü gerçek gücümün bir görüntüsünü tam burada göstereceğim! Eğer ciddileşirsem, tüm bu taş ocağı…! Ah, biraz daha geride durabilir misin? Evet, orası iyi.”

Baş inşaat mühendisi ve Megumin, patlamalarına nasıl devam edeceklerini tartışıyorlardı. Yine de…

“Neden sana eşlik etmek zorundayım?”

“Başka seçeneğim yok. Büyümü kullandıktan sonra hareket edemiyorum, bu yüzden beni eve taşımana ihtiyacım var.”

Nedense ben de taş ocağına sürüklendim.

“Bunun için burada olmama gerek yok. İnşaat mühendisi amcanın seni geri taşımasına izin verebilirsin. Muhtemelen benden daha güçlüdür.”

“Neden böyle aptalca birşey söylüyorsun? Bu ağır, canavar gibi adama bir bak. Bu adamla yalnız kalırsam,  ve hareket edemezsem kim bilir benim gibi çelimsiz bir kıza ne yapardı?”

“Bu olmayacak!”

“Hey! Neden ikiniz böyle bağırıyorsunuz!? Neden bana ayrıntılı olarak anlatmıyorsunuz!?”

Megumin asasını kaldırdı, gözleri kırmızı parlıyordu. Bunu gören inşaat mühendisi aceleyle,

“P-Pekala, bunu bir kenara bırakırsak, hedefimiz o dev kaya. Bu kaya orada olduğu sürece işimizi yapamayız. Bu konuyu lonca ile görüştüm ve bana sizi tavsiye ettiler. Yani ne düşünüyorsun? Yapabilir misin?”

“Tabii ki! Benim adım Megumin! Sonunda Şeytan Kral’ı öldürecek olan! Bunun gibi bir kaya, onunla kıyaslandığında hiçbir şey…”

“Pii~! Pii~!”

….?

Aniden kuşa benzer bir çığlık duyduk ve şaşkın bakışlarla kayaya döndük.

O kayaya yakından baktığımda, tepeye tünemiş kuş yuvası benzeri bir nesne görebiliyordum.

“Ah, bu bir wyvern! Bir wyvern yavruları! Tanrım, böyle bir şeyin kasabaya bu kadar yakın olabileceğini düşünmek… Ama burada olman iyi, Ojou-chan. Onu da o taşla birlikte havaya uçur. Bir yavru olabilir, ancak wyvernlar oldukça agresif etoburlardır. Yaşaasına izin verirsek, gelecekte geniş çaplı hasara neden olabilirler. Ailesi burada değil, bu yüzden ondan kurtulmak için büyük bir şans.”

“Ah!”

Mühendisin sözlerini duyan Megumin dişlerini gıcırdattı. Megumin, sürekli cıvıldayan küçük ejderhaya baktı. Böyle savunmasız bir yaratığın işini bitirmek muhtemelen onun için zordu ama maceracılar olarak tehlikeli canavarların serbestçe dolaşmasına izin veremezdik. Ayrıca, hedef bir wyvern. Büyüdüğünde, kesinlikle insanlık için ciddi bir tehdit haline gelecekti. Ama Megumin…

“U..uuu…”

Yüzünde belirsiz bir ifade vardı ve kıpırdamadı. Sonunda, Megumin büyüsünü yapmamayı seçti ve kederli bir şekilde başını önümüze eğdi. Onu gören mühendis başını kaşıdı ve gülümsedi.

“Hah, şey, sanırım yapacak bir şey yok! Bir Ojou-chan için muhtemelen çok acımasız bir iş. Ejderha yuvadan ayrıldıktan sonra o kayayı yok etmen için seni geri çağıracağım!”

Mühendis içten bir kahkaha attı. Megumin onun sözlerini duyunca aydınlanmış gibiydi.

“Büyüyünce onu uygun bir savaşta alt edelim.”

dedim gülümseyerek.

“Yine de orada büyük bir şansı kaçırdın, Ojou-chan. Genç olabilir, ama onu öldürdükten sonra Wyvern Katili olursun. Wyvern’lerde bir tür ejderhadır. Bundan sonra ise kendine Ejderha Katili diyebilirdin.”

Mühendis şaka yaptı. Bende onunla beraber güldüm.

“Bir yumurtadan çıkan yavruyu yensen bile kendine Ejderha Katili diyebiliyor misin? Bu mükemmel Kesinlikle Şeytan Kral’ı yenecek bir kahramanın ünvanına benziyor-”

“Patlama-!”

Megumin büyüsüyle sözümü kesti. Aynı zamanda, güçlü bir şok dalgasının ardından taş ocağında yüksek bir patlama yankılandı. Ani büyü, kendimizi hazırlamak için bize zaman vermedi ve mühendis ve ben ikimiz de havaya uçtuk. Yerde yatarken etrafıma bakmak için hafifçe kıpırdandım.

Mühendis kafasına yere vurmuş olmalı ki; gözlerinin feri gitmişti. Diğer tarafta ise, Megumin büyüsünü yaptıktan sonra yere yığılmış halde yatıyordu. Başını kaldırmadan gururla dedi ki:

“Benim adım Megumin! Patlama büyüsünün sahibi ve bir ejderhayı yenen kişi! Kazuma, lütfen bundan sonra bana ‘Ejderha Katili Megumin’ de.

“Seni küçük… Bir kez olsun her şeyin mutlu bitmesine izin veremez misin!?”