Yazar Notu

Her zaman iyi ve sağlam bir roman yazmak istemişimdir.

İnsanların hayatları boyunca akıllarında kalacak, dünya görüşlerini tamamen değiştirecek ya da iki yüz yıl sonra edebiyat derslerinde hala konuşulacak bir kitap olması gerekmez, tabii ki. Sadece sıradan, eski, sürükleyici bir hikaye, okuyucuları içine çeken ve gerçek dünyadaki tüm dertlerini, pişmanlıklarını, kıskançlıklarını veya o anda onları rahatsız eden her şeyi unutturan çekici bir dünya ve karakterler yazmak istedim. Okuyucuların sonuna geldiklerinde saate bakıp, şaşırarak vaktin nasıl geçtiğini anlayamadıkları bir kitap yazmak istedim. Sanki kitap, dış dünya hızla akıp giderken bile okuyucu için zamanın akışını yavaşlatma yeteneğine sahip olsun istedim. Urashima etkisi gibi bir şey işte. Bana sorarsanız, en iyi romanların hepsinin ortak bir özelliği budur.

Böyle düşünceleri sonsuza dek düşünerek birçok gece geçirdim, sanki içkiyi sandığı kadar iyi kaldıramayan, geveze bir sarhoş gibi. Ama eğer bu, benim ilk romanım, az önce anlattığım gibi sizi içine çekmeyi başardıysa, bu, bir yazar olarak isteyebileceğim en büyük ödül olurdu.

Ancak bunu tek başıma yapabileceğimi ima etmek istemiyorum.

Editörüm Hamada-sensei’ye: Profesyonel bir yazar olmanın ne demek olduğunu hiç bilmediğim zamanlarda bana verdiğin tüm güzel tavsiyelerin için teşekkür ederim. Benim hikayeme benim kadar tutkuyla bağlı bir editörüm olduğu için ne kadar minnettar olduğumu kelimelerle ifade edemem.

Bu kitaba güzel çizimlerini sunan, son derece yetenekli KUKKA-sensei’ye: Senin dudak uçuklatan kapak illüstrasyonunu ilk gördüğümde, olduğum yerde donakaldığımı ve içimden “Vay canına!” dediğimi hatırlıyorum. Şimdi gerçekten bu esere yakışır bir hikaye yazmam gerekiyor. O kadar çarpıcıydı ki, gerçekten nefesimi kesti.

Yargıçlar heyetindeki konuk jüri üyesi Asai Labo-sensei’ye: Orijinal metnimle ilgili yazdığın notlar o kadar ayrıntılıydı ki, profesyonel bir yazar olmanın dünyasına ilk kez doğru düzgün bir bakış attığımı hissettim. Bu kitabın kapağında yer alan sizin parlak övgünüzü boşa çıkarmayacak şekilde roman yazmaya devam etmeye çalışacağım.

Sevgili ablama:

Tavsiyeye veya mantıklı bir değerlendirmeye ihtiyacım olduğunda her zaman beni dinlediğin için teşekkür ederim. Sen, ben yazdıklarımı başka kimseye göndermeden çok önce benim ilk hayranım ve ilk eleştirmenim oldun, bunun için sana çok minnettarım… Hayatının geri kalanında daima sağlıklı ve zinde kalmanı diliyorum.

Ve bir gün yazar olmayı hayal eden geçmişteki kendime: Hayatındaki seçimlerine karşı sabırsızlık ve pişmanlık yavaş yavaş içini kaplarken, kalbin ve ruhunu sayfalara dökerek yazmak için harcadığın onca uzun günleri hatırlıyor musun? Sonunda bu kitapta karşılığını aldılar. Elbette, bu noktaya gelmek için birkaç dolambaçlı yoldan geçmek ve pek çok hata yapmak zorunda kaldın, ama bak, tüm bunlar boşuna değildi, değil mi? Hayallerinden asla vazgeçmediğin için teşekkürler.

Son olarak, yukarıda isimlerini yazdığım birkaç kişi dışında, bu kitabın ortaya çıkmasında emeği geçen tüm diğer kişilere de teşekkür etmek istiyorum. Her birinize ayrı ayrı teşekkür edecek kadar geniş bir alanım olmadığı için üzgünüm. Eşit derecede önemli katkılarınız için sonsuza kadar minnettar kalacağımı lütfen bilin.

Ve böylelikle tekrar görüşene kadar sana elveda diyorum, sevgili okuyucum.

Mei Hachimoku

2019