No Game No Life Cilt 02 Bölüm 03

Çevirmen: Uchuujin & Redaktör:Friolero

 

Elkia Krallığı, Elkia başkenti.
Kumarda tekrarlanan kayıplar sonucunda bölgenin toprakları kaybedildi ve bu şehir insanlığın son kalesi haline geldi.
Bu şehrin kalesinin koridorlarında kararsızca yürüyen gen, bekar bir kız vardı.
O Stephanie Dola idi.
Rahmetli kralın torunu, kırmızı saçlı mavi gözlü, saygıdeğer bir soylu.
–Ve henüz.
Yüzünde şüpheli bir gülümseme ile eline oyun kartları alıp Kralın yatak odasına yöneldi bir…hayalet gibi.
“Fu, fufufu… En sonunda bugün, nihayet karar günü geldi!”
Gün henüz doğmuştu ama bütün gece ayaktaymış gibi görünüyordu.
Stephanie—Ayrıca Steph olarakta bilinir, rahatsız edici bir şekilde güldü.
“Sora, hala uyanmadın mı! Çoktan sabah oldu!”
Tak Tak.
Steph boştaki eliyle sert bir şekilde kralın kapısını çaldı.
Ama.

“Bee~~p. Peşinde olduğunuz kişi dışarıda gibi davranıyor.”
“Hah?”
Odadan gelen ses krala ait değildi.
Ona cevap veren kişi [Sakin ol] diyen sentetik bir kadın sesiydi.
“Lütfen yapabileceğiniz kadar hızlı bir şekilde uzaklaşın ve izinsiz girmeyin.”
“—Sora benimle dalga mı geçiyorsun?”
“Hayır, ben cidden ciddiyim.”
“Bu kadar yeter! İzinsiz gireceğim!”
Muhtemelen zaten orada oyun oynuyordu—hayır, başka bir şey yapmasına imkan yoktu.
Uykusuzluğu ile mücadele etti.
Ve kapıyı tekmeleyerek kralın odasına girdi, gördüğü şey…
“Üzgünüm, ben üzgünüm, bilerek yapmadım, gerçekten şu anda biraz zor durumdayım ve kötü bir şey demek istemedim. Gerçekten üzgünüm, çok üzgünüm.”
-Yatakta uzanmış bolca özür dileyen bir Kral vardı.
Sefil gözlerinde yaşlarla titreyerek.
Ancak bu görünüşe zaten aşina olan Steph rehbere baktı.
Odanın her bir yanı oyunlarla doluydu öyle ki adım atmak mümkün değildi.
Bir şeyin eksik olduğunu görünce, Steph mırıldandı.
“……Ara? Sora yalnız mısın?”
“Evet yalnızım, yalnızım, kesinlikle yaşamak için bir nedenim yok. Doğmam bir hataydı. Üzgünüm ayrıldıktan sonra sessizce kendimi asacağım lütfen…”
“…Nii…?Sen…Çok gürültülüsün…”
Sora’nın makineli tüfek gibi sohbetini kesen yorgun bir sesti.
Bu sesi tanıyan Stephanie iç çekti.
“Hadi ama, Shiro burada değil mi. Ne yapıyorsun?”
“—eh?”
Bu noktada Sora Shiro’ya şaşkınlıkla baktı.
Uyurken yataktan düştüğü ortaya çıktı.
Yatağın üstünde kar gibi beyaz bir kızdı.
Saçları yerlere değen kızı hemen tanıdı.
Sora’nın bakışları birden bire o figüre kilitlenmişit— sözlerin ötesinde.
“Aa~~~~~hhh, çok şükür! Sheesh, ne kadar baş belası bir kız kardeş! Senin uyku alışkanlıkların yüzünden abin kendini asacaktı biliyor musun, o zaman ne yapacaktın!”
Kız kardeşine sarılarak—Shiro’ya, göz yaşlarının akmasına izin verdi.
Kız kardeşi uyku sersemliği ile… muhtemelen öyle olmasaydı bile.
“…Nii….bu, çok fazla…”

“Ne?! Kardeşinin duygularını anlamadığını mı söylüyorsun?!”
Sora ayağa kalktı ve bağırarak konuşmaya başladı.
“O zaman bu akşam! Sen uyurken seni dolaba koyacağım! Ve uyandığında, olmaya–”
“…..!…Hk…Ngh…”
Konuşmasını bitirmeden önce muhtemelen hayal ettiği için Shiro’nun gözleri çoktan yaşarmıştı.
“Anladın mı? Şimdi nasıl hissettiğimi anladın mı?”
“…Üzgü-nüm…Ben…kötü…uyku alışkanlıklarım için…üzgünüm…”
Shiro ağlarken samimi bir özür diledi, Sora başını okşadı.
“Hayır, ben üzgünüm. Çok ileri gittim. Böyle kötü bir şeyi hayal ettirdiğim için kötü bir abiyim.”
“…Hk…Evet…”
Bu noktada adam- yeni doğmuş bir ceylan gibi sallanan ve af dileyen- güçlü ve gururlu bir halde Steph’e döndü.
“Yani bu yatağın suçu! Steph, bunu bir an önce elden çıkar ve bize bazı futonlar yay!”
“Neee!?”
Steph bu kardeşlerin antin kuntin hareketlerine asla alışamayacaktı.
Ondan böyle çirkin bir talepte bulununca, garip bir sesle cevap verdi.
“Bu-bu kraliyet yatağı! Tarihi ne kadar uzun biliyor musun—”
“Hayır. Ama uyurken beni ve Shiro’yu ayırdı bu yüzden uygun değil. Eğik değil mi?”
“…Kafa sallar, kafa sallar.”
Shiro tereddüt etmeden rızasını gösterdi.
—Bu oldukça gülünçtü.
“B-Bu yatak bütün evi almaya yeter!?”
“O zaman sat ve bir ev al. Mutlu bir aile doğacak, harika değil mi?”
“S-S-S-Sen, sennnn–”
Bir zorba ile karşı karşıya kalan Steph’in kelimeleri titremeye başladı.
“Ah, bu doğru. Bu odadaki şeyler önceki krala aitti- diğer bir değişle Steph’in büyük babasının”
Sanki tepkisini test ediyormuş gibi.
Sora daha sonra sanki harika bir fikir bulmuş gibi yumruğunu avuç içine vurdu.
“O zaman hadi bunu yapalım. Bugünden itibaren bu senin odan olacak.”
“Ne–….Bu kraliyet yatak odası biliyorsun!?”
“Ben kralım. Nerede uyursam orası kraliyet yatak odası olur.”
Kral hızlı bir şekilde işleri listelemeye başladı.
“Sadece bir odayı hizmetçilere boşaltın. Tabii ki yatak ve şilte koyun.”
Sora Futon’u tercih edeceğini söyleyerek devam ettikçe Steph’in mantığı yetişememeye başladı.
Tepkisi birkaç saniye gecikti.
“Hizmetçi odaları kale dışındaki kabinler biliyorsunuz!? Ahşaptan yapıldılar!?”
“Hm? Ahşabı hafife almana izin veremem!”
Sora öksürerek boğazını temizledi.
“Nefes alan, higroskopik, ısısını ayarlayan, rüzgar geçirmez, tüm malzemeleri aşan, hikimoriler için bir kale! Yangınlara dikkat ettiğin sürece, Japon evi inşa etmek için daha ideal bir şey yok-”
Bu noktada bir şeyler düşünüyormuş gibi görünüyordu.
Sora sonra pencere kenarında güneş enerjisi ile şarjını dolduran PC’sini aldı.
“Ah, düşündüğüm gibi. Burada japon mimarisi üzerine kitaplar var.”
“….Huh?”
“Pekala, hadi kale arazisinde bir [Ev] yapalım.”
“Eh…?”
Steph geride kalırken Sora gaza gelmeye devam etti.
“Ne düşünüyorsun Shiro, bizim hayallerimizin evi! Bu harika bir fikir değil mi?!”
“….Yeri …Neresi?”
“Fufu, ben çoktan aklındaki şeyi biliyorum, benim küçük kardeşim.”
Öyle gözükmese bile, kardeşler bu konuyu düşünmeye daha yeni başlamıştı.
Pencereden kale avlusunu işaret etti.
“Kaleye hizmetçilerin yerinden daha yakın ve işçiler için soruna neden olmayacak. Kalenin mutfağına yakın bu yüzden her zamanki hikikmoriliğimize devam edebiliriz! Yeşillik temiz hava olduğu anlamına gelir ve kalabalık değil! Ve kale surlarına şükürler olsun ki güneş bizi rahatsız edemez! Bundan daha ilahi bir yer olabilir mi!!”
Sora’nın gururlu konuşmasından sonra Shiro yavaşça elini kaldırdı.
“…İtiraz…yok…”
“Pekala! Ve böylece, Steph.”
“Eh, ah, e-evet?”
Steph şaşkınlıkla saçmaladı.
“Ahşap evler için zanaatkarlar bul. Hm, Bu dünya için bina kodunun ne olacağını bilmiyorum bu yüzden yirmi kişilik bir personel seçsen en iyisi olur? Sadece tahtadan yapacaklarını ve gerisini onlara bıraktığımızı söyle.”
–Şimdi geç tanıtım için.
Bunlar Immanity’nin son krallığının Kral ve Kraliçesi- Sora ve Shiro, kardeşler.
Bütün gün bir odada duruyorlar. Tek yaptıkları oyun oynamak, okumak ve makul olmayan isteklerde bulunmak.
—‘Tiranlar’ gibiler.
“~~~~~~~Soraaa! Oyun oynuyoruz!”
Bu despotla ilgilenen Steph sonunda sabrını yitirdi. Kartları elinde tutarken Sora’ya baktı. Bu Tiranlar için—Evet, bugün “Karar Günü”.
–Ama.
“—….Ohh?”
Oyun kelimesini duyan Sora’nın gözleri keskinleşti.
Steph sürekli gördüğü bu değişimden dolayı ürperdi.
Daha önce ağlayıp titreyen adam ürkütücü bir kardeşe dönüşmüştü.
Tek bir değişimle.
Sanki birinin kalbini, niyetini, hepsini avucunun içinde tutuyormuşsun gibi.
Böyle bir yanılsama oluşturmak için makine benzeri sakinlik yeterliydi.
Yine de yüzü savaş kralına yakışan bir oyun ustasıydı.
—Ama bundan önce.
Gözlerinin içine baktığında Steph’in kalbi anından hızlandı ve yüzü kızardı.
O daha önce de aynı konuda birçok kez meydan okumuştu.
Ve onun ödediği [Bedel] zihnine kazınmıştı.
Bunun karşısında momentumunu kaybetti.
Sora yüzünü kaçıran ve kulakları kızaran Steph’i görünce doğruladı.
“Bana bir [Acciente] oyununda meydan okumak istiyorsun, bunun anlamını biliyor musun?”
“E-Evet, bu kesinlikle doğru.”
“….[On Kural]…Numara beş…meydan okunanan….taraf oyunun..içeriğini seçme…hakkına sahiptir….”
Shiro kuralı aklından söyledi.
—Onlar Tanrı’nın bu dünya için koyduğu mutlak kurallardı.
Bozulamaz, mutlak ve değiştirilemez.
“Heh~~Üstüne üstlük ben? Bana bir oyunda meydan mı okuyorsun?”
—Oyun çoktan başlamıştı.
Sora psikolojik avantajı ele geçirirken, Steph daha önceden belirlediği sözleri söyleyemedi.
“A,a~ra, Şüphesiz insalığın en güçlü Oyuncu-saması benimle rekabet etmekten mi korktu?”
Umutsuzca düşünürek bu durum için tekrar tekrar pratik yapıyordu.
Ama sesinin titremeine engel olamadı.
İğneleyici bir gülümse ile cesur bir kahkaha attı.
“Anladım, yani bu sefe,r en azından bu kez hazırlıklı geldin—Öyleyse [Neyine bahse girmek] istiyorsun?”
[On Kurala] göre oyunlar mutlak eşitlik gerektiriyordu.
Kumar oynanan oyunlarda taktiklerin bir parçası olduğu söylenebilir.
“Fufufu…Eğer kazanırsam—”
Steph sanki bu soruyu bekliyormuş gibi tereddütsüzce konuştu.
“Sora terbiyeli bir insan olacaksın!!”
Whammo—-! ….Steph parmağını kaldırdı. Sonra— sesizlik.
“Uh…uh…?”
“Oh, nasıl olduğunu anladım.”
“Beni yakaladın.”
Bunlar Steph’in beklediği türden tepkilerdi. Bunun yerine Sora gözünde bir parıltı ile:
“Bu—doğru—On kural mutlak bağlayıcıysa o zaman böyle bir şeyi mümkün kılar değil mi?!”
“Humgh?!”
Sora beklenmedik bir coşkuyla Steph’e doğru ilerledikçe, Steph’in suratı kıpkırmızı kesti.
“Ben-Ben-Ben bana aşık olmanı emretmiştim…Yani bunun anlamı—“
—Bu doğru. Önceki oyunda Sora bir tür hile yaparak Steph’in kendine aşık olmasını istemişti. Onun iradesini karşı olarak aşık olmaya zorlanmıştı. Bu nedenle…
“A-Anladım…Ben tamamen göz ardı ettim-!!”
Sanki terazinin bir kefesindeki şey düşmüş gibiydi. Sora gökyüzüne ateşli bir şekilde baktı, tekrar gaza geldi ve bağırdı.
“O zaman beni [Terbiyeli] yapma—Beni Riajuu yap!”(Riajuu: hikkimorinin tam tersi sosyal insanlara deniyormuş.)
“Ria, juu? O da neyin nesi?”
“Teknik olarak terbiyeli ile aynı. Hadi oynayalım! Kaybedeceğim!!”
“Eh, şey, um….”
Dudaklarını ısırdı, Steph nasıl cevap vereği konusunda kararsız gibi görünüyordu.
Yardım beklenmedik bir kaynaktan gelmişti.
“…Nii…Benden…başkasına….yenilemez….”
“Ne-?! Kardeşim, kardeşinin Riajuu olmasına engel mi olmaya çalışıyorsun?!”
“…??…. Kaybetmez….”
“Guohhhh!’”
BU doğru: Sora(Gökyüzü?) ve Shiro(Beyaz?). İsimlerinin kanji karakterleri birleştiğinde Kuuhaku oluştururlar: “Boşluk” ve ??asla kaybetmez. İksinin eski dünyalarında birbirlerini verdiği bir sözdü- Kuralsız bir dünyada kendileri için oluşturduları mutlak ve değişmez kuraldı. Ama Sora Cennetten Cehenneme düşmüş gibi çaresizlik içinde geri baktı.
“Bu…Ama! Demek istediğim, gerçek bir oyunda Steph’e kaybetmem mümkün değil!”
“Ne—?!”
Kardeşler Steph’in yüz ifadelerini görmezden gelip çekişmeye devam etti.
“…Umurumda..değil…”
“Hadi- hadi ama, sadece düşün! Bir hayat, gerçek bir hayat, çiçekler ve parıltılar ve kahretsin! Sh-Shiro, hadi yapalım! Şart olarak ayarla. Sensen sorun değil değil mi? Sahip olduğum her şeyle kaybedeceğim! Hadi ama, belki satranç…?”
“…Ama… reddediyorum…”
“Aah, Tanrım, kahretsin! Steph!!”
“E-Evet?!”
Sora desteklemek için ellerini bir araya getirdi ve yürekten rica etti.
“Milyonda bir- hayır, açıklanamaz hayali sayılarla beni yenebileceğin bir oyun olmalı! Sana yalvarıyoum, Steph!! Kuantumdan daha küçük olan umuduma cevap ver!!”
“Heh, heh heh..hee-hee-hee…hee-hee-hee-hee-hee-hee-hee..Bunu biliyorsun ahmak!”
Sözlü taciz yağmuruna uğrayan Steph’i yüzü değişti, gülmeye başladı.
“Oyun—BlackJack(21)!”
….
“—…Hhhh…”
..Hff…“
Kardeşler iç çekerken, Steph yalpalayarak ne anlama geldiklerini anlayamadı.
“Uh, ne? Bu da Ne!? Bu oyunda herhangi bir şansım var mı?!”
Sora bir daha iç çekti ve Shiro tüm ilgisini kaybetmiş gibi görünüyordu, Steph bağırdı:
“Kuripiye benim! Sora da oyuncu! Bu Sora’nın hile yapmasını engelleyecek ve yapsa bile onu yakalayabilirim ve kazanırım! Saf şans oyunu ise, yeteneğin bununla bir alakası yok değil mi?”
Sora’nın yanağından yaş akarken pencereden dışarı baktı.
“[İnsan] ve [Hayal] sözcüklerinin kanji karakterlerini yana yana yazarsan [Boşuna] anlamına gelir, huh. Steph cesaretin kırılmasın. Her zaman bir sonraki sefer olacak.”
Sora iğneliyici ve tembelce zafer konuşmasına başlayınca, Steph onu ısırdı.
“N-Nasıl cürret edersin…? S-Sadece bekle! Aschente!”
Bu söz On Kural üstüne yemin ederken kullanılan bir sözcüktü-Ama.
“Evet, evet…Acciente.”
“Oh, doğru, ne üstüne kumar oynacağımı söylemeyi unuttum.”
“Evet… herhangi bir şey olur, gerçekten…Hfff…”
“S-Sen—!”
Sora’nın kendisinin zafere yakın olduğunu inancıyla birlikte Steph sessizce sakin olması gerektiğini kendine hatırlattı.
–Evet, sakin ol. [Kazanmak için bir şansın] var. Aklında Steph sinsi bir şekilde sırıttı.
Saf şans oyunu mu? İmkansız.
Steph tüm gece kazanmak için hile pratiği yapmakla meşgüldü.
Kuripiye karıştırma hilesiydi.
Eğer kartları karıştırırken kabul edilebilir düzeyde sayabilirse kazanabilirdi.
Kartları değiştirmek ve benzeri hilelere kıyasla kanıtlamak imkansızdı.
[On Kuralın] sekizincisi “Eğer oyun sırasında hile yaptığınız belirlenirse, yenilgi olarak değerlendirilir”- diğer bir deyişle;
yakalanmazsan sıkıntı yok!
(Fufufuffuf…Beni hafife aldığın için tatlımı yemeye hazır ol!)
—Ancak Steph bilmiyordu. Daha gitmesi gereken çok yol olduğunu.
Sora’ya karşı böyle bir şeyle kazanmak- kesinlikle imkansızdı…..

Not

Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.